Crematie - Hindoes

Antysti de uitvaartrituelen - Hindoestaanse Uitvaart

Anta betekent letterlijk 'het einde', en eshti is 'wens of verlangen, op zoek te gaan naar'. Antyeshti, of de uitvaartrituelen, is de laatste samskara die wordt uitgevoerd voor een individu. Het is waarschijnlijk ontstaan vanuit de behoefte om afscheid te nemen van het lichaam op een humane manier. Deze praktische eis ontwikkelde zich later tot een religieuze overtuiging. Men gelooft dat je de aarde kan veroveren door de Samskara’s te volgen na de geboorte en de hemel na de dood. Omwille van het geloof in het bestaan van een ziel, betekent de dood slechts het einde van een geboorte, en de voorbereidingen moeten worden getroffen voor een veilige reis naar de volgende wereld. Voedsel en andere artikelen dat men denkt nodig te hebben, worden ook verstrekt aan de doden voor deze reis.

Daartoe dient antyeshti om het lichaam goed uit te rusten, met wat de ziel nodig heeft voor zijn reis naar Yamaloka (zie Moksha), en bevrijdt de ziel de aardse overlevenden van de verontreiniging door de dood. Men gelooft erin dat tot dit ritueel wordt uitgevoerd, de ziel niet wordt doorgestuurd naar de volgende wereld en het op de aarde blijft, waar het rusteloos fladdert als een spook (zie bhūta, Preta, Pishacha). De vroege pastorale nomaden lieten waarschijnlijk hun doden gewoon achter, waar ze neervielen en trokken verder. Dit ontwikkelde  zich tot de crematie van de Vedische periode. Tegen het einde van de Vedische tijdperk, was het concept van de offers volledig vastgesteld. Op dit moment wordt de crematie zelf, beschouwt als een offer.

Er waren ook verschillende redenen voor een dochter (of een andere vrouw) om geen actieve rol te spelen bij de crematie van haar ouders. Een vrouw werd in het algemeen niet zo sterk beschouwt als een man, voor het aansteken van de crematie vlam door stokken tegen elkaar aan te wrijven. Dit was een inspannende en tijdrovende taak, die meestal moest worden uitgevoerd in natte en koude omstandigheden in de buurt van een rivier. Bovendien maakt de gezondheid van een vrouw, tijdens de menstruatie en zwangerschap het moeilijk voor haar om een zware opdracht uit te voeren. Vrouwen zouden ook geneigd zijn om emotioneel meer overstuur te raken bij crematie dan mannen, en daarom worden ze niet geschikt geacht om extra verantwoordelijkheid te ondernemen.  Evenzo kan het zijn dat een dochter bij haar schoonfamilie was toen haar ouders stierven en was ze dus niet in staat om de crematie op tijd bij te wonen. In dit verband merken we op dat er vroeger geen koeling faciliteiten waren om een lijk veilig op te slaan, en dus werd de crematie zonder vertraging gehouden- meestal binnen een dag na het overlijden van een persoon. Om onzekerheden weg te nemen inzake de deelname van vrouwen bij begrafenissen voor hun familieleden, werden de crematie taken toegewezen aan hun mannelijke familieleden. Dit was eigenlijk om verwarring te voorkomen op het laatste moment. Bovendien werd vastgesteld dat in het geval een overleden persoon meerdere zonen had, de taak van het aansteken van de brandstapel, door de oudste zoon gedaan zou worden. Als hij niet in staat was om zijn plicht te vervullen, dan zou automatisch de tweede zoon volgen, en ga zo maar door. Deze ordelijke verdeling van de werkzaamheden was om de crematie betrouwbaar te voltooien en zonder vertraging. Iedereen begreep zijn rol in het gezin.

Crematie verduisterde crematies, omdat de ziel van het lijk nu werd beschouwd als een offer aan de goden, die aan hen wordt overgebracht door hun boodschapper Agni, de god van het vuur. Van het vuur wordt ook gezegd dat het de zielen van de doden reinigt. Begrafenisrituelen verschillen marginaal in het hele land, maar de meeste overtuigingen en praktijken zijn gelijk. Een man’s oudste zoon of een ander mannelijk familielid voert zijn riten uit. Voor een vrouw voert haar echtgenoot, de oudste zoon of broer haar ceremonie uit. Wanneer de dood van een persoon onvermijdelijk lijkt, ligt hij met zijn hoofd naar het zuiden, omdat dit vermoedelijk de richting is waar Yama vandaan komt. Vedische mantra of verzen uit de Garuda Puran, Ramayana of Bhagavad Gita worden voorgelezen aan hem.

Uitvaart toesprakenToespraken Een verzameling van schriftelijke teksten over dood en leven uit de Mahabharata

De wijzen hebben gezegd dat de Atman onsterfelijk is en dat het fenomeen van de dood slechts de scheiding van het astrale lichaam van het fysieke lichaam is. De vijf elementen waaruit het lichaam is opgebouwd keren terug naar hun bron. Onze geschriften leren ons dat net als pelgrims zich verenigen en uit elkaar gaan in een openbare herberg, dus ook vaders, moeders, zonen, broers, vrouwen, verenigen zich hier en gaan ook uit elkaar in deze wereld. Hij die zo de aard van het lichaam begrijpt en alle menselijke relaties op basis hieraan zal ontlenen, zal sterk zijn om het verlies van onze dierbaren te dragen. In het goddelijk plan zal iedere eenheid op een dag moeten eindigen met scheiding.
In de Mahabharata, Bhishma zegt: "ontwikkel deze houding op basis van wijsheid: - Ik ben alleen - Er is niemand die van mij is, noch ben ik van iemand, noch is dit lichaam van mij. Deze objecten van de wereld worden... niet de mijne, noch behoren zij tot anderen of, alle dingen behoren eveneens aan alle wezens Daarom is er geen noodzaak voor een geest om verdriet te hebben hierover "...
Namens de hele gemeenschap, bieden wij onze oprechte deelneming en samen bieden wij ons gebed: Moge de Heer de kracht verlenen en de moed aan de overlevende leden van ... ... ... gezin. Moge de Heere aan alle relaties en vrienden comfort bieden aan de getroffen families. Moge de Heere eeuwige vrede geven aan de vertrokken ziel.
Om Aasto ma sadgamaya, tamaso ma jyotirgamaya, mrityorma amritam gamaya, Om shanti, shanti, shanti.

De Mahabharata, Santi Parva: Bij de verbranding van brandstof wordt vuur niet meer gezien. Het vermengt zich met de ruimte, want het is niet langer een zichtbaar object, en dus is het niet in staat om door ons waargenomen te worden. Ook bij het verlaten van het lichaam, de ziel leeft in de ruimte, en kan niet gezien worden als gevolg van de extreme subtiliteit, zoals het ongetwijfeld het geval is met vuur. Geboorte is onderworpen aan de heerschappij van de dood, en de dood wacht op niemand. Wanneer de mens voortdurend naar de kaken van de dood loopt, zullen de prestaties van de rechtvaardige daden te allen tijde goed zijn.
Het wiel van het leven gaat verder. Het wordt overweldigd door ouderdom en verdriet, en het brengt ziekten en calamiteiten voor zijn nageslacht. Dat wiel gaat in tijd en plaats. Dag en nacht zijn de rotaties van dat wiel. Het wordt gekenmerkt door de productie en vernietiging gaat eindeloos door. Wanneer je tijd gekomen is, kan men niet ontsnappen. Niemand is dierbaar of niet dierbaar aan de tijd. Jeugd, schoonheid, leven, bezittingen, de gezondheid en het gezelschap van vrienden, allen zijn instabiel.
Dit zijn eeuwige wetten die onophoudelijk werken. Toch brengt een vroegtijdige dood ons groot verdriet. Maar geschriften wijzen op dit soort gebeurtenissen als een onvermijdelijk lot. We delen met familie en vrienden en relaties het ............. meest diepgaande verdriet.
Een vroegtijdige dood brengt ons groot verdriet. De overledene is fysieke niet meer aanwezigheid onder ons en dat doet pijn. Maar geschriften wijzen op dit soort gebeurtenissen als onvermijdelijk lot. Dit zijn eeuwige wetten die onophoudelijk werken.
Namens de hele gemeenschap, bieden wij onze oprechte deelneming en samen bieden wij ons gebed: Moge de Heer de kracht verlenen en de moed aan de overlevende leden van ... ... ... gezin. Moge de Heere aan alle relaties en vrienden comfort bieden aan de getroffen families. Moge de Heere eeuwige vrede geven aan de vertrokken ziel. Om Aasto ma sadgamaya, tamaso ma jyotirgamaya, mrityorma amritam gamaya, Om shanti, shanti, shanti.

Valmiki Ramayana over de dood: Alle rijpe vruchten vallen uit de boom naar beneden. Toch moet een mens wachten op het onvermijdelijke uur van de dood. - 105-17 Zelfs een herenhuis met stevige en massieve pilaren vervalt, zo vervallen sterfelijke mensen, onder invloed van de leeftijd, vallen ze ten prooi aan een meedogenloze dood, verdort door ouderdom en sterven uiteindelijk. 105-18 Een nacht die voorbijvliegt komt niet meer terug, zoals het water van de Yamuna rivier die uitmondt in de zee en niet meer terugstroomt via dezelfde stroming. - 105-19 De dood volgt een mens nauwgezet, waar hij ook gaat en waar hij zit, en komt terug met hem totdat zijn reis eindigt, hoe lang de afgelegde afstand ook is. 105-23 Rimpels beginnen te verschijnen over het hele lichaam en de haren worden grijs. Het stoffelijk omhulsel van de mens wordt verbrokkeld door ouderdom. Wat kan een sterfelijke stroom baten? -105-28 Er is niemand die kan leven zoals hij wil. Welke macht heeft hij dan over de dood van die waarvoor hij verdriet heeft? -105-28 Als een omstander op een weg reizigers tegenkomt en tegen ze zegt dat hij hen zal volgen, ook dat doen we, we volgen de voetsporen van onze grootouders. Hoe kan een persoon treuren als hij in dat spoor loopt, waaruit hij niet kan uitwijken? - 105-29/30. Als een stroming die niet terug kan stromen, kan het verleden leven niet worden getraceerd. Het leven moet daarom worden gericht op geluk, als gelukzaligheid het erfgoed van de mens is. -105-31 Net zoals een vloedgolf twee houten blokken in een grenzeloze oceaan brengt en een andere golf scheidt hen zijn, zo worden onze vrouwen en kinderen, familieleden en de rijkdom van ons gescheiden die we niet meer ontmoeten. Niemand kan dit  gemeenschappelijke lot van allen voorkomen. De scheiding van deze is zeker. -105-27. Bij dageraad is men erg blij met hun acquisities en bij zonsondergang genieten zij van nachtelijke pleziertjes. Maar ze denken er niet over na dat hun leven verkort wordt door elke zonsopgang en zonsondergang. 105-24. Men verheugt zich op de komst van elke nieuwe seizoen, dat opnieuw komt. Maar weinig mensen realiseren zich dat hun leven vervalt als de glimlach van een seizoen. 105-26.
Net zoals de zonnestralen snel al het water verdampt tijdens de zomer, zo stelen de rollende dagen en nachten onze momenten als ze vliegen. 105-20. Waarom beklagen voor anderen? Treurt om jezelf omdat elk moment van jou is, het leven neemt geleidelijk aan af of je stil blijven staan of beweegt. 105-21. Alle verzamelde schatten gaan verloren. Iedere climax heeft een anti-climax. Alle verenigingen eindigen in scheiding en aan alle leven moet een einde komen. 105-16. Het is een oud gezegde dat alle wezens hun betekenis verliezen als ze in de buurt van het einde van hun leven zijn. 106-13. Een moedige en intelligente mens vermijdt al deze stemmingen en staten, deze verschillende vormen van verdriet, gejammer en geschreeuw.

  Van de Mahabharata
Santi Parva, sectie cclxvi Begrafenis van Moeder De moeder is de wondermiddel voor alle soorten van calamiteiten. Het bestaan ​​van de moeder investeert in bescherming, het omgekeerde ontneemt allen de bescherming. Een man komt thuis, hoewel ontdaan van zijn welvaart, met de woorden: "O moeder!" – U hoeft niet te treuren, heb geen verdriet. Verval zal hem nooit belagen.
Een persoon wiens moeder wie er nog is, is dol op de zonen en kleinzonen en zelfs al is hij zelf een honderd jaar oud, maar in de ogen van zijn moeder, blijft hij als een kind van twee jaar oud. Of de moeder sterk is of gehandicapt, mager of robuust, ze zal de zoon altijd beschermen. Niemand anders, volgens de verordening, is zo beschermend voor haar zoon als de moeder.
Dan als de zoon oud wordt, wordt hij getroffen door verdriet, dan ziet de wereld er leeg in zijn ogen, als hij wordt beroofd wordt van zijn moeder. Er is geen beschutting meer net als de moeder. Er is geen schuilplaats als de moeder. Er is geen verdediging als de moeder. Er is niemand zo dierbaar als de moeder. Voor het feit dat zij hem gedragen heeft in haar schoot is de zoon dhatri. Voor het feit dat zij de voornaamste oorzaak van zijn geboorte is, is ze zijn janani. Voor het feit dat zij zijn jongen ledematen heeft verpleegd, wordt ze amva (Amma) genoemd. Voor verpleging en de verzorging van de zoon heet ze soera. De moeder is het eigen lichaam. Er is geen manier van leven dat superieur is aan het dienen van een moeder.

 

Hindoestaanse Uitvaart 24 uur bereikbaar